نکات قبل از زالو درمانی
قبل از زالو انداختن در صورت نیاز داروهای منضج و مسهل برای بیمار تجویز می شود تا آن را مصرف نموده و مواد زاید بدن پاکسازی شود.
از منضجهای ساده مانند خاک شیر، شیر، انگور و از مسهل ها مانند گل سرخ و برگ سنا را میتوان نام برد. پاکسازی مزاج بیمار قبل از زالوانداختن توصیه میشود.
بهتر است قبل از زالو گذاری فصد انجام شود.
در اطفال کمتر از دو سال و بزرگسالان بیش از شصت سال معمولاً این اقدام انجام نمیشود
قبل از اقدام به زالو درمانی باید از عملکرد صحیح سیستم انعقادی بیمار اطمینان حاصل کرد . در افرادیکه داروهای ضدانعقاد مانندآسپرین
مصرف میکنند، باید آزمایشات لازم از فرد بعمل آورد. مثلاً در صورتی مصرف وارفارین، اندازه گیری P.T بیمار قبل از این اقدام لازم است.
چنانچه میزان P.T بیش از ۲۱ ثانیه باشد احتمال خونریزی زیاد میباشد. لذا زمانی باید زالو درمانی انجام شود که P.T در حدود ۱۵-۱۶ ثانیه باشد. تصمیم گیری در مورد کم کردن داروهای فرد به عهده پزشک معالج بیمار است
زالو نباید به طور مستقیم روی رگ انداخته شود. همچنین در مناطق سرد، بسیار متورم، رنگ پریده و مشکوک نباید به انداختن زالو اقدام کرد.
در صورتیکه قبل از انداختن زالوها، دقایقی قبل زالوها را در ظرف بدون آب قراردهند بهتر به موضع موردنظر میچسبند.
محلی که زالو انداخته میشود باید با آب و صابون و سپس با آب کاملاً شستشو داده شود. بدلیل اینکه زالوها به بو حساس هستند باید محل موردنظر از هر گونه بو (بوی عرق، صابون، عطر، ادکلن، مواد آرایشی و بهداشتی، مواد ضدعفونی کننده مانند بتادین، الکل، ساولن و… ) عاری باشد.
در افراد آنمیک (کم خونی) باید از زالوهای ریز استفاده شود. همچنین نباید در یک مرحله تعداد زیادی زالو را روی بدن بیمار انداخت ، زیرا ممکن است سیستم ایمنی بیمار علیه بزاق زالوها واکنش نشان داده یا فرد دچار ضعف شود. در صورت نیاز باید انداختن زالوها تکرار شود.
در هنگام ضعف، بیحالی، گرسنگی و تشنگی زیاد و دوران قاعدگی نباید اقدام به انداختن زالو کرد زیرا ممکن است سبب افزایش ضعف، بی حالی و ایجاد مشکل در بیمار شو
در صورتیکه فرد دارای مشکل در انعقاد خون، هموفیلی، کم خونی شدید، نقص سیستم ایمنی، حساسیت به بزاق زالو و وضعیت مزاجی بد،
نباید زالو درمانی شوند. در دوران بارداری و شیردهی باید با احتیاط عمل شود.
باید در طول مدت زالواندازی مراقب حرکت زالو بود زیرا زالوها ممکن است بعد از چسبیدن، محل را رهاکرده و روی بدن فرد حرکت کنند.
زالوهایی که به محل چسبیده و پس از سوراخ کردن پوست، موضع را رهاکرده باید معدوم شوند. به هیچ وجه نباید از یک زالو برای دو نفر استفاده کرد. زیرا بعضی از زالوها ممکن است پس از خوردن چند قطره خون از پوست جدا شوند و مجدداً به محل نچسبند. در این صورت بایستی این زالوها به ظرف همان بیمار که مشخصات وی روی آن قید شدهاست منتقل شوند و برای بیمار دیگر استفاده نشود
